Իսահակյան. Բարեւ կուտամ, չես առնի
Բարեւ կուտամ, չես առնի,
Ոտքիդ կոխած հողն եմ, յար.
Սիրտըս անխիղճ մի’ ճմլի,
Չե՞ որ միջին դուն ես, յար:
Քանց սարյակի թեւը սեւ
Իմ աչքերը շա’տ են սեւ,
Աչքն էլ սրտի հայլին է,
Չե՞ որ սիրտս էլ շա’տ է սեւ՜:
Метки: Аветик Исаакян, Армянская литература, Армянская поэзия, Армянские поэты, армянские стихи, стихи армянских поэтов, стихи на армянском языке, Ավետիք Իսահակյան