Իսահակյան. Գերեզմանս անյայտ լինի
Գերեզմանս անյայտ լինի,
Վերաս քամին շառաչէ.
Վերաս խա՜չ, քա՛ր թող չըլինի,
Մենակ ուռին հառաչէ:
Ա՜խ աշխարհում մարդկանց ձեռէն
Խաչեր շա՜տ եմ, շատ տարել.
Ու վաղո՜ւց էլ սրտիս վրէն
Կան շա՜տ ծանըր, սեւ քարեր…
1899
Метки: Аветик Исаакян, Армянская литература, Армянская поэзия, Армянские поэты, армянские стихи, стихи армянских поэтов, стихи на армянском языке, Ավետիք Իսահակյան