Պ. Սևակ. ՍԱՐՍՌՈՒՄ ԵՄ
Սարսռում եմ
Հալվող-հալվող քո հպումից
Ու պաղ քամուց,
Եվ ա՛յն մտքից,
Թե կարող եմ քեզ կորցնել …
Թրթռում եմ
Բաց աչքերով խարխափումից,
Փակ թշնամուց
Եվ ա՛յն մտքից.
Որ կարող եմ շատ շոյելուց
Թռչնակի պես քեզ մեռցնել …
Դողդողում եմ
Որդո՛ւս վրա,
Եվ քո սիրո՛,
Բախտի՜ վրա իմ տարագիր ժողովրդի …
Թպրտում եմ
Սրտի՜ նման …
Метки: Аветик Иссакян, Армения, Армянская литература, Армянская поэзия, армянские стихи, Армянский поэт, Егише Чаренц, культура Армении, Мушег Ишхан, Ованес Шираз, Паруйр Севак, стихи на армянском языке, Стихи Паруйра Севака, ԱՆԿԵՂԾ ԱՍԱԾ, ԲԱՐԵԽՕՍ ԵՂԻՐ ԻՄ ԵՒ ԻՄ ՄԻՋԵՒ, Դու՝, Թե կուզես ՝ լռի՛ր, ԻԲՐԵՎ ՍԿԻԶԲ, ԻՆՉՊԵ՞Ս Թէ ԲԱԽՏ ՉԿԱ..., ՀԱՅԱՍՏԱՆ, ՀԱՅՐԵՆԻՔ, ՄԱՐԴ ԷԼ, ՄԱՐԴ ԷԼ ԿԱՅ, ՄԱՐԴ ԷԼ ԿԱՅ ՄԱՐԴ ԷԼ, Միանգամից, ՄՈՐ ՁԵՌՔԵՐԸ, Նամակ, Պարույր Սևակ, ՍԱՐՍՌՈՒՄ ԵՄ, ՔԻՉ ԵՆՔ‚ ԲԱՅՑ ՀԱՅ ԵՆՔ, ՔՄԾԻԾԱՂ, Քո անունը
