Tag archive for ‘— աչքերդ փակի՛ր…’
Dproc Понедельник, 31 октября, 2011
0 Комментарии

Չարենց. Ճիշտ այսպիսի անգույն մի գիշեր

…Ճիշտ այսպիսի անգույն մի գիշեր, Զարմանալի անգույն, կարծես տիեզերքը Իբրև ուշիշ բժիշկ՝ շունչը պահած՝ Ինքն իր սրտի տրոփն Далее...

Dproc Понедельник, 31 октября, 2011
0 Комментарии

Չարենց. Հայրենի երգն ես դու մեր՝

Ա. Հայրենի երգն ես դու մեր՝ Վերադարձած հայրենիք:- Դէմքիդ տանջանքն է դրել Անագորոյն մի կնիք:- Եւ հանճարի հեռակայ Հուրն Далее...

Dproc Понедельник, 31 октября, 2011
0 Комментарии

Չարենց. ՏԵՍԻԼԱԺԱՄԵՐ

1 Մի լուսե աղջիկ, լուսե մի մեռել Օրերի միգում երևում է ինձ: Թարտում են միգում կրակները դեռ, ՈՒ կարոտը հին խեղդում է նորից: Անցնում Далее...

Dproc Понедельник, 31 октября, 2011
0 Комментарии

Չարենց. ԵՐԵՔԸ

ԵՐԵՔԸ (պոեմ հավիտենական) 1 Մի հին դղյակում ապրում էին գոց Երեքը -նրանք. դղյակում այդ հին: Երկուսն էլ նրանք այդ երազ-կնոջ Ասպետներն Далее...

Dproc Понедельник, 31 октября, 2011
1 Комментарии

Չարենց. Ո՞վ կհանդիպի, ո՞վ կբարևի

Ո՞վ կհանդիպի, ո՞վ կբարևի, ՈՒ՞մ հոգեհամբույր խոսքը կլսեմ: ՈՒ՞մ ուրախացած դեմքը կարևի՝ Բարեկամական հրճվանքով վսեմ: Ո՞վ Далее...

Dproc Понедельник, 31 октября, 2011
0 Комментарии

Չարենց. Առավոտ

Իմ անցած օրերի պես, Հնացած օրերի պես, Ես արդեն հեռացել եմ Հնացել եմ ես: Ես արդեն հնացել եմ Ես արդեն հիմա ծե´ր եմ, Հեռացել Далее...

Dproc Понедельник, 31 октября, 2011
0 Комментарии

Չարենց. Հեռացումի խոսքեր

Իմ աչքերի մեջ այնքան կրակներ եմ մարել ես Եվ հոգուս մեջ, հուսահատ, այնքան աստղեր եմ մարել Կյանքս ,որ հուշ է դարձել, հեռանալիս Далее...

Dproc Понедельник, 31 октября, 2011
0 Комментарии

Չարենց. Ես գալիս եմ ահա:- Նայեցե՛ք, նայեցե՛ք:

Ես գալիս եմ ահա:- Նայեցե՛ք, նայեցե՛ք: Ես գալիս եմ ահա- դարերից… Ու բերել եմ ինձ հետ երազները իմ սեգ Ու երգերը ցնդած օրերի: Նայեցե՛ք, Далее...

Dproc Понедельник, 31 октября, 2011
0 Комментарии

Չարենց. Ես սիրում եմ նստել ամեն իրիկուն

Ես սիրում եմ նստել ամեն իրիկուն Պատուհանիս առաջ երկա՜ր ու երկա՜ր. Նայել պահվող ճամփաներին անանուն ՈՒ երազել խնդություներ Далее...

Dproc Понедельник, 31 октября, 2011
0 Комментарии

Չարենց. Կապուտաչյա Հայրենիքից

Կա հոգեկան անհունության մի վայրկան, Երբ ամեն ինչ սուրբ է թվում ու անբիծ, Երբ երազ է դառնում տաղտուկ առօրյան ՈՒ դառնում Далее...