Թումանյան. Օ՛, լո՛ւռ կաց, ընկե՛ր…
Օ՛, լո՛ւռ կաց, ընկե՛ր. այդ ի՞նչ ես երգում. Ինչո՞ւ ես խաղաղ հոգիս փոթորկում Ուրախ օրերի սիրելի երգով Եվ սիրտս վառում անցյալի Далее...
Թումանյան. Ուրու
Դո՞ւ ես, իմ սիրո՜ւն, Այն չըքնաղ ուրուն, Որ զըրկում է ինձ Գիշերը քընից։ Դո՞ւ ես գըրկաբաց Հայտնըվում հանկարծ, Ուզում ես Далее...
Թումանյան. Ցոլուն աստղեր․․․
Ցոլուն աստղեր, ջինջ եթերում Ապրում եք դուք միշտ պայծառ, Ձեզ չեն հասնում, ձեզ չեն տիրում Ցածի մըրրիկն ու խավար։ Ես էլ այդպես Далее...
Թումանյան. Վերջին տագնապը
Վեր է կացել հին վիշապը նոր թափով, Վեր է կացել վերջին մոլի տագնապով, Արյունըռուշտ, ոճիրներով ահավոր Մահ է շընչում լեռներն Далее...
Թումանյան. Վայրէջք
Քառասուն տարի բըռնած ճանապարհ՝ Շիտակ, անվեհեր Գընում եմ ես վեր՝ Դեպ Անհայտը սուրբ, աշխարհքը պայծառ։ Քառասուն տարի ճամփովն Далее...
Թումանյան. Սարերում
Մութը իջավ, գետինն առավ Քոշաքարա սարերում, Գագաթների տեսքը կորավ Ու խոր թաղվեց խավարում։ Երկինքն ամպած, տխուր ու սև Լաց Далее...
Թումանյան. Պատվեր
Վանա բանտի խորքից ելած հառաչանք, Ճիչ, աղաղակ բռնաբարված աղջկա, Թալանվածի լաց ու աղերս, աղաչանք Թե որ լսեք, ասացեք թե՝ Далее...
Թումանյան. Չարամիտներին
Դո՛ւք, մեծ հայրերի ընկած զավակներ, Դո՛ւք, ո՛վ ստրուկներ մոլի կրքերի, Դո՛ւք, ո՜վ զեխության խղճալի հյուրեր, Որ շվայտ կյանքին Далее...
Թումանյան. Մեր նախորդներին
Երանի՜ էր ձեզ, գովվա՛ծ երգիչներ, Դուք երգում էիք վաղ առավոտյան, Երբոր երազներն ապրում էին դեռ, Ոսկի երազներն հայի փըրկության։ Ձեր Далее...
Թումանյան. Միամիտներին
Երանի է ձեզ, որ չեք հասկանում, Թե մարդիկ ինչու ինչեր են անում, Երանի ձեզ, որ մարդու չեք զրկում, Եվ ոչ ձեզ հասած հարվածն Далее...
