Ցաված սիրտըս երգեր հյուսեց,

Երգեց անուշ ու տխուր,

Վիշտըս հալվեց, արցունք հոսեց,

Վճիտ, ինչպես ջինջ աղբյուր:

Հավքերի պես երգերս թռան,

Հովերի հետ գնացին,

Արցունքներըս ցողեր դառան,

Վարդի ծոցում շողացին:

Անցան օրեր — եկավ մահը,

Սառ հողի տակ քուն մտա.

Իմ արցունքով շաղաղ վարդը

Շվաք ձգեց իմ վրա:

Հովերն եկան, շիրմիս վրա

Տխուր երգեր երգեցին, —

Ա՜խ, իմ անուշ, իմ վաղուցվա

Հյուսաց երգերս երգեցին…

Метки: Аветик Исаакян, Армянская литература, Армянская поэзия, Армянские поэты, армянские стихи, стихи армянских поэтов, стихи на армянском языке, Ավետիք Իսահակյան