Պ. Սևակ. ԳԻՇԵՐՆ ՈԻ ԵՍ
Գիշերն ունի ամե~ն բանի թույլտրվոլթյուն: Իսկ ես չունե՞մ Ու ջնջում եմ էլեկտրական լամպագրի այն խորհուրդը, Թե «Շահավետ, Далее...
Պ. Սևակ. ԻՆՉՊԵ՞Ս Թէ ԲԱԽՏ ՉԿԱ…
Առանց հայելու էլ ես ինձ տեսնել գիտեմ Ծառաբնի՛ վրա, քո ափի մեջ Եվ այդ վայրկյաններին ես ինձ դուր եմ գալիս, Ինչպես դուր է Далее...
Պ. Սևակ. ՀԱՅՐԵՆԻՔ
Քեզնով երդվելիս Ձեռքս դնում եմ իմ սրտի վրա` Սեղմելու նրան, Որ… հանկարծակի չպայթի դողից… Ինձնով երդվելիս Ափըս դնում Далее...
Պ. Սևակ. ԱՆԿԵՂԾ ԱՍԱԾ
Անկեղծ ասած՝ այս ամէնից ես հոգնել եմ, Ես, սիրելի՛ս, որ քեզ սիրել եւ օգնել եմ. Ձեռք եմ պարզել, յոյս եմ տուել, Վատդ թողած՝ Далее...
Պ. Սևակ. Մենք իրար ձեռք չսեղմեցինք
Մենք իրար ձեռք չսեղմեցինք Եվ չասեցինք իրար անուն, Լոկ ժպտացիր դու գեղեցիկ, Ես հայացքով ողջունեցի, Ե՞րբ են այդպես ծանոթանում: Մենք Далее...
Պ. Սևակ. ԲԱՐԻ ԻՐԻԿՈՒՆ
Արեգակն է թեքւում: Կարճանում է օրը: Եւ լեռները նորից երեխայ են ծնում Ստուերների տեսքով, Որ մեծանում քիչ-քիչ Ու թաղում Далее...
Պ. Սևակ. ԱՇԽԱՐՀԻՆ ՄԱՔՐՈՒԹԻՒՆ Է ՊԷՏՔ
Աշխարհին, այո՛ մաքրութի՜ւն է պէտք… Մաքրութիւն է պէտք՝ ժպիտի՛ ձեւով, Որ մտնենք նրա տաք քաղցրութեան մէջ, Ինչպէս մեղուն Далее...
Պ. Սևակ. ԲԱՐԵԽՕՍ ԵՂԻՐ ԻՄ ԵՒ ԻՄ ՄԻՋԵՒ
Օգնիր ինձ Մարիա՛մ Անաղարտ մնամ Այն ճահճանման աղտ-աղարտի մէջ, Որ դժգոհութիւն բառով է կոչւում։ Դժգոհութիւնից ես շա՛տ Далее...
Պ. Սևակ. ՀԱՅԱՍՏԱՆ
Իմ քաղցրանո՜ւն, Իմ բարձրանո՜ւն, Իմ տառապա’ծ, Իմ փառապա’նծ: Հների մեջ` դու ալեհեր, Նորերի մեջ` նոր ու ջահել. Դու` Далее...
Պ. Սևակ. ՄԱՐԴ ԷԼ ԿԱՅ, ՄԱՐԴ ԷԼ
Մարդ կայ՝ ելել է շալակն աշխարհի, Մարդ կայ՝ աշխարհն է շալակած տանում… Դու, որ սխալուել, սակայն չես ստել, Կորցրել ես յաճախ, Далее...
